ลุ้นโชค เลขเด็ด

ลักษณะของเรือที่พบ ส่วนท้ายเรือโผล่ ส่วนหัวเรือจมลงในทรายลำน้ำประมาณ 3 เมตร ลักษณะของเรือคือการขุดเอาส่วนที่เป็นไส้ของต้นไม้ซุงตะเคียนทั้งต้น ออกให้เป็นโพงเหลือส่วนที่แข็งคือเปลือกไว้เป็นเรือ ขุดจากต้นตะเคียนทั้งต้น ยาว 15 เมตร เพื่อนำมาเป็นพาหนะทางน้ำของชาวบ้าน คาดว่าอายุกว่า 150 – 200 ปี

จากคำบอกเล่าจากปากของรุ่นปู่ถึงลูกหลาน บอกว่า บริเวณท้องถิ่นแถบนี้เป็นป่าดงดิบมีเสือและช้างดุร้าย ไม่มีถนนหนทางสัญจร การเดินทางจึงต้องใช้เรือพายเป็นพาหนะในลำน้ำยัง

โดยจุดพบเรือไปทางเหนือประมาณ 1 กิโลเมตร ชาวบ้านบอกว่า เป็นจุดพักข้าวที่คนจีนสมัยโบราณรับซื้อจากชาวเผ่าภูไท ในเขตอำเภอบัวขาว-อำเภอเขาวง แล้วนำมาพักไว้บริเวณริมฝั่งลำน้ำยัง

เรือโปงขนาดยาวในอดีต ใช้บรรทุกสินค้า เช่น ข้าว – โค้นปอ – ของป่า เพื่อทยอยไปขึ้นเรือกระแซงที่จอดอยู่กลางลำน้ำยังในฤดูน้ำหลาก เมื่อสินค้า เต็มลำเรือกระแซง ลูกเรือกระแซงประมาณ กว่า 20 คน ใช้ไม้ไผ่พันธุ์พื้นบ้านยาว ๆ ทอเรือล่องไปตามลำน้ำ ไปขึ้นฝั่งขายสินค้า หรือไปขายที่จังหวัดอุบลราชธานีบ้าง